Januari 2019 en Eforie bestaat nu al twee jaar. Wat is er in de afgelopen twee jaar al veel gebeurd en wat heb ik veel mooie dingen mogen doen. In deze twee jaar ben ik er achter gekomen dat het werken met kinderen met een beperking en de individuele begeleiding in het reguliere onderwijs mij veel energie geeft. Bij ieder kind weer kijken wat de mogelijkheden zijn en vanuit daar verder gaan. In mijn ogen is er geen leukere baan te bedenken.

De scholen zijn weer begonnen en de zomervakantie zit er op. Bij elke nieuwe stap zoals op jezelf wonen of je eigen bedrijf starten, is het eerste jaar extra bijzonder. Elk moment wordt in een ander daglicht gezet, zo ook deze vakantie. Een zomervakantie waarin ik geen zes weken vakantie had, maar gewoon gewerkt heb. En dat is me heel goed bevallen. Er geeft niets zoveel voldoening als samen met een kind leuke, gezellige, leerzame en avontuurlijke dingen te doen, omdat hij of zij het niet alleen kan. Met als beloning een grote glimlach op het gezicht.

Het is nu voorjaarsvakantie. Als leerkracht leefde ik van vakantie tot vakantie. De weken voor de klas gaf ik alles wat ik in me had, om dan vervolgens in de vakantie bij te komen. Deze voorjaarsvakantie is positief anders dan ik gewend ben. Het begon in de zomervakantie toen ik een belangrijke beslissing nam. Ik besloot om een lange ‘vakantie’ te nemen, om even bij te komen van de afgelopen drie jaar. Ik had die jaren alles gegeven, maar toch kon ik de kinderen niet allemaal geven wat ze nodig hadden en kreeg ik niet alles eruit wat er in zat. En juist dit was waarom ik ‘juf’ wilde worden. Dit was verwarrend en daarom besloot ik in de zomervakantie om een half jaar uit het schoolritme te gaan. Zo kon ik even afstand nemen van het werk, om er achter te komen wat ik met mijn ‘lijfspreuken’ en het fantastische vak wilde. Na een paar maanden kwam ik er achter dat mijn hart ligt bij kinderen en dat ik weer terug wilde. Inmiddels zit ik alweer zeven weken (het tellen blijft erin zitten) in het schoolritme om een gehandicapte jongen net even meer te geven op school en thuis. Ik kan hem geven wat hij nodig heeft, en wat geeft dat een voldoening. Zoals ik al zei, deze vakantie voelt anders. Ik heb deze vakantie niet nodig om bij te komen, maar om na te genieten van alle momenten die ik afgelopen zeven weken gehad heb.  Wat een fantastisch werk heb ik!

Mijn naam is Evelien en ik ben 24 jaar. In 2013 studeerde ik af als leerkracht basisonderwijs. Met veel plezier heb ik 3 jaar lang gewerkt in het onderwijs. Ik heb lesgegeven aan kleuters en groep 3/4. ‘Alles eruit halen, wat erin zit’ en ‘iedereen heeft recht op wat hij/zij nodig heeft’ waren lijfspreuken waar ik als leerkracht voor stond. Helaas is het onderwijs er niet zo op ingericht dat ik deze uitgangspunten voor ieder kind kon uitvoeren. Ik heb besloten om een andere manier te zoeken, waarin ik ieder kind kan geven wat het nodig heeft en het kind te laten bloeien en groeien. En daar was het begin van Eforie. Ik wil graag ‘net even meer’ bieden op verschillende gebieden. Dit kan zijn ondersteuning op of buiten school voor (gehandicapte) kinderen, maar ook voor scholieren en studenten. Denkend aan huiswerkbegeleiding of hulp bij de voorbereiding op/tijdens de PABO. Er is niets leukers dan alles te leren over het kind, maar de eisen van de PABO zijn erg aangescherpt. Het zou zonde zijn als geboren leerkrachten niet verder komen, omdat ze ‘net even meer’ nodig hebben. Daarnaast zie ik niets liever dan uitdagende en leerzame projecten op scholen, waarin de kinderen uitgedaagd worden op elk vakgebied. Graag ontzie ik leerkrachten van de werkdruk die dit met zich meebrengt, door een project of lesontwerp te creëren dat aansluit bij de wensen van de school en leerlingen.