Het is nu voorjaarsvakantie. Als leerkracht leefde ik van vakantie tot vakantie. De weken voor de klas gaf ik alles wat ik in me had, om dan vervolgens in de vakantie bij te komen. Deze voorjaarsvakantie is positief anders dan ik gewend ben. Het begon in de zomervakantie toen ik een belangrijke beslissing nam. Ik besloot om een lange ‘vakantie’ te nemen, om even bij te komen van de afgelopen drie jaar. Ik had die jaren alles gegeven, maar toch kon ik de kinderen niet allemaal geven wat ze nodig hadden en kreeg ik niet alles eruit wat er in zat. En juist dit was waarom ik ‘juf’ wilde worden. Dit was verwarrend en daarom besloot ik in de zomervakantie om een half jaar uit het schoolritme te gaan. Zo kon ik even afstand nemen van het werk, om er achter te komen wat ik met mijn ‘lijfspreuken’ en het fantastische vak wilde. Na een paar maanden kwam ik er achter dat mijn hart ligt bij kinderen en dat ik weer terug wilde. Inmiddels zit ik alweer zeven weken (het tellen blijft erin zitten) in het schoolritme om een gehandicapte jongen net even meer te geven op school en thuis. Ik kan hem geven wat hij nodig heeft, en wat geeft dat een voldoening. Zoals ik al zei, deze vakantie voelt anders. Ik heb deze vakantie niet nodig om bij te komen, maar om na te genieten van alle momenten die ik afgelopen zeven weken gehad heb. Wat een fantastisch werk heb ik!
Reactie plaatsen
Reacties